De zeeduivel is zeker niet de mooiste vis van de Noordzee. Bij het schoonzwemmen zal hij ook niet in de prijzen vallen. Het is een veelvraat, die geduldig wacht totdat zijn prooi binnen zijn bereik zwemt. Hij opent zijn grote bek met een razendsnelle beweging om toe te slaan.
De zeeduivel is zeker niet de mooiste vis van de Noordzee. Bij het schoonzwemmen zal hij ook niet in de prijzen vallen. Het is een veelvraat, die geduldig wacht totdat zijn prooi binnen zijn bereik zwemt. Hij opent zijn grote bek met een razendsnelle beweging om toe te slaan.
De zeeduivel is zeker niet de mooiste vis van de Noordzee. Bij het schoonzwemmen zal hij ook niet in de prijzen vallen. Het is een veelvraat, die geduldig wacht totdat zijn prooi binnen zijn bereik zwemt. Hij opent zijn grote bek met een razendsnelle beweging om toe te slaan.
De zeewolf vindt zijn voedsel onder andere rondom de wrakken in de Noordzee. Dat is een ideale plek om met name krabben en kleine kreeften te verschalken. Die verblijven hiernamelijk vanwege de broed- en schuilplaatsen het wrak creëert. In de video zie je dat hij een heremietkreeft te pakken heeft, die hij langzaam verbrijzelt tussen zijn krachtige kaken.
Uiterlijk
De zeewolf is een vis met een blauwgrijze kleur waar soms wat groen in gemengd is. De vis heeft een forse kop met een bijzonder gebit. Zijn gebit bestaat uit lange en stompe tanden. De lange tanden worden gebruikt om zijn prooien te pakken, zelfs als ze ingegraven zijn. En de stompe tanden worden gebruikt om die prooien te kraken. Bijzonder aan dit gebit is dat zijn tanden elk jaar wisselen, wat ongebruikelijk is voor vissen. De vis kan tot 160 cm lang worden en ruim 23 kilo wegen. De zeewolf kan een leeftijd bereiken van 22 jaar. Zijn uiterlijk kan ervoor zorgen dat hij er wat gevaarlijk uitziet, maar de vis is op zichzelf niet agressief.
Voedsel
Het gebit van de zeewolf is speciaal gemaakt voor zijn prooi. De zeewolf eet namelijk graag schelp- en schaaldieren. Doordat die dieren zich soms ingraven heeft hij een methode nodig om erbij te komen (zijn lange tanden) en om hun bescherming te verbreken (zijn stompe tanden).
Leefgebied
De zeewolf komt voor in het water van de Atlantische oceaan. Voornamelijk in het noordelijke deel hiervan, denkend aan de Noordzee en omstreken. Hij houd van water dat een temparatuur heeft tussen -1 en 13 graden. De zeewolf is het vaakst te vinden op rotsachtige bodem.
Voortplanting
De voortplanting van de zeewolf gebeurt in de winter. Dan migreert de vis naar dieper water. Hier worden de eieren door de vrouwelijke zeewolf afgezet, waarna het mannetje ze bewaakt totdat de eieren uitkomen.
De zeewolf is een jager die kreeften, krabben en zeeappels eet. Met zijn krachtige kaken verbrijzelt hij het voedsel dat hij gevangen heeft. Met de nodige rek-en-strek oefeningen van zijn bek, zorgt de zeewolf ervoor dat ook de grote voedsel past.
De zeewolf is een forse en indrukwekkende vis, die voornamelijk in de koudere delen van de Noordzee voorkomt. Hij ziet er gevaarlijk uit met zijn grote bek vol scherpe tanden. Hij peuzelt met gemak de zeeappels vol met grote stekels op. De zeewolf zit vaak verscholen in een hol tussen de rotsen of weggekropen in een wrak. Soms wordt hij ook zwemmend gezien, zoals hier.
De rode poon is een fraaie en typische vis, ook wel de knor- of zeehaan genoemd. Zijn borstvinnen zijn geëvalueerd tot een soort pootjes waarmee hij over de bodem loopt. Als er gevaar dreigt en snelheid geboden is, dan strekt hij zijn zijvinnen en vliegt er vandoor.
Uiterlijk
De naam knorhaan komt van het knorrende geluid dat de vis kan maken om met anderen te communiceren en roofdieren af te schikken. Hij maakt dit geluid door het samentrekken van spieren rond de zwemblaas. Het meest bijzondere aan het uiterlijk van de rode poon zijn de soort pootjes die hij heeft als borstvinnen (hierboven ook genoemd). Meestal is de rode poon rond de 30 cm, maar sommige kunnen tot een lengte van 75 cm worden. Ze wegen dan ongeveer 6 kilo. De maximale leeftijd van de vis is 15 jaar.
Voedsel
De rode poon zoekt op de bodem naar voedsel. Dit doet hij met stekels aan zijn lichaam. Dit zijn de zelfde stekels die hij gebruikt om te lopen. Zijn prooien zijn vooral garnalen, zeewormen en kleine vissen.
Leefgebied
De rode poon komt voor in het zoute water van de Atlantische oceaan. Voornamelijk in het noordoostelijke en oostelijke deel hiervan. Ook komt de vis voor in het water van de Middellandse zee. Het dier komt hier voor op veel verschillende dieptes van een kleine 20 meter tot 150 meter onder de zeespiegel.
Visserij
De rode poon word meestal gevangen als bijvangst bij de bodemsleepnetvisserij als vissers aan het vissen zijn op bijvoorbeeld schol of tong. Soms word er wel specifiek gevist naar de vis. Dan word er gebruik gemaakt van flyshooting. Een duurzame methode van vissen die de bodem minder verstoort. Ze behoren volgens de IUCN niet tot de bedreigde vissoorten. Dit komt voornamelijk omdat er dus niet veel specifiek op gevist wordt.
Net als alle andere grondels is de luipaardgrondel een typische bodemvis. Hij heeft geen zwemblaas, waardoor het niet echt zwemmen kan. Hij maakt sprongen op de bodem. Hij dankt zijn naam aan de sierlijke tekening op zijn lijf.
Net als zijn kleinere broer is de grote pieterman een giftige vis. Met de stekels in zijn rugvin kan hij veel pijn veroorzaken bij de wadende badgasten. Dit afweer-mechanisme is ook heel effectief bij de vijanden die hem voor een lekker hapje aanzien.
In de nacht van 1 op 2 januari 2019 verloor de ‘MSC Zoe’ bijna 350 containers ten noorden van de Waddeneiland. Dit werd een ramp met een ongekende omgang voor de natuur. Zowel bovenwater als onderwater. De stranden van de Waddeneilanden en de kust van Noord-Holland werden overspoeld met afval uit die containers. Een groot deel van die containers is inmiddels geborgen, maar er ligt nog zo’n 800 ton in zee, voornamelijk op de bodem.
Een klein deel van het afval is in de zomer van 2019 geborgen door een team van ervaren duikers van Stichting Duik de Noordzee Schoon. Dit voelt misschien als een druppel op een gloeiende plaat, maar is nodig om aandacht te blijven vestigen op deze container-ramp die nog decennia lang na zal dreunen.
Zie ook: MSC Zoe afval verzandt en MSC Zoe afval uit zee geborgen
Een deel van het afval dat nog op de zeebodem ligt, verzamelt zich rondom de wrakken. Een ander deel verdwijnt in rap tempo onder het zand. Over tientallen jaren zal het afval uit de containers van de MSC Zoe nog steeds worden gevonden.
In de nacht van 1 op 2 januari 2019 verloor de ‘MSC Zoe’ bijna 350 containers ten noorden van de Waddeneiland. Dit werd een ramp met een ongekende omgang voor de natuur. Zowel bovenwater als onderwater. De stranden van de Waddeneilanden en de kust van Noord-Holland werden overspoeld met afval uit die containers. Een groot deel van die containers is inmiddels geborgen, maar er ligt nog zo’n 800 ton in zee, voornamelijk op de bodem.
Zie ook: MSC Zoe afval op de Noordzeebodem en MSC Zoe afval uit zee geborgen
In de zomer van 2019 heeft een team van ervaren duikers van Stichting Duik de Noordzee schoon een heel klein deel van dit afval uit zee geborgen. Hoewel het voelt als een druppel op een gloeiende plaat, zijn dit soort acties nodig om aandacht te vestigen op een ramp die decennia lang nog na zal dreunen.
In de nacht van 1 op 2 januari 2019 verloor de ‘MSC Zoe’ bijna 350 containers ten noorden van de Waddeneiland. Dit werd een ramp met een ongekende omgang voor de natuur. Zowel bovenwater als onderwater. De stranden van de Waddeneilanden en de kust van Noord-Holland werden overspoeld met troep uit die containers. Een groot deel van die containers is inmiddels geborgen, maar er ligt nog zo’n 800 ton in zee, voornamelijk op de bodem.
Zie ook: MSC Zoe afval op de Noordzeebodem en MSC Zoe afval verzandt